zaterdag 31 januari 2009
samenwerking
Waar de internationale gemeenschap Albanezen, Serviërs, Kroaten en Bosniaks al jaren zonder veel resultaat door de strot probeert te duwen dat ze samen zaken moeten doen, samen muziek moeten maken, samen moeten breien, samen moeten praten, samen waterleidingen aan moeten repareren (en daar vele miljoenen aan heeft uitgegeven), zijn misdadigers al lang multi-culti. Nooit anders geweest.
Een opvallend voorbeeld in de krant Blic. Albanese boeven van het voormalige Kosovo Bevrijdingsleger UCK en Servische schurken van de voormalige paramilitaire eenheid de Schorpioenen, die elkaar tijdens de Kosovo-oorlog nog van harte om zeep hielpen, zouden samen aan mensensmokkel hebben gedaan. Volgens bronnen in de opsporingsdiensten hebben ze eensgezind en illegaal Albanezen, Turken en Chinezen vanuit Kosovo Servië binnengebracht. Moeilijk was dat niet, want aan de 'grens' tussen Kosovo en Servië bij Preševo kon jarenlang heel goed zaken gedaan worden met degenen die geacht werden die 'grens' en wat er overheen kwam in de gaten te houden.
Zie je wel, zo moeilijk is die inter-etnische samenwerking niet. Je moet gewoon een gemeenschappelijk belang zien te vinden. Wat dat is? Geld.
vrijdag 30 januari 2009
wijsheden
De tweede is is wat makkelijker: "Onderwijs jezelf, want in jullie ligt onze hoop".
En de laatste: "Nu werken jullie voor het nageslacht en niet voor jezelf".
Toch mooie gedachten om het weekend mee in te gaan.
donderdag 29 januari 2009
ziekenhuis
Edo zelf is minder opgewekt. Hij verveelt zich stierlijk, heeft het aantal schrootjes aan het plafond al twintig keer geteld, weet precies hoeveel lampen erin zijn geschroefd, heeft alle verhalen van de dertien (!) mede-patiënten op zijn kamer al zestig keer gehoord. Zoals van de man met twee gebroken polsen. Die kreeg ruzie met z'n schoonvader, wilde zijn argumenten kracht bijzetten met de vuisten op tafel. Krakkrak. Of van de man die een varken wilde slachten, uitschoot met zijn mes en zijn halve buik opensneed. Dan is er nog een baba van een jaar of tweehonderdtachtig met een gebroken heup. Baba is zwaar aan de drank en laat voortdurend luid en duidelijk weten dat ze niet instemt met het alcoholverbod in het ziekenhuis. Ik geloof overigens niet dat dat in Nederland voorkomt: ziekenhuisafdelingen waar mannen en vrouwen op dezelfde zaal liggen. "Dat zou leuk kunnen zijn," zei Edo olijk, "ware het niet dat iedereen hier met gebroken ledematen ligt..."
Edo was dus aan het eind van het bezoekuur wat opgevrolijkt. Ik was dat niet meer toen ik het Urgentni Centar verliet en onderstaand beeld zag. Ik was er plots niet zeker meer van dat ik Edo ooit nog zal terugzien.
woensdag 28 januari 2009
dinsdag 27 januari 2009
op bezoek bij vuk
luie donders
Bovendien is het ook nog eens Sveti Sava, een van de grotere slava's, en dus vonden de dames en heren volksvertegenwoordigers dat er eigenlijk helemaal geen zitting had mogen zijn (dezelfde dames en heren die recentelijk ook al vrij waren op Aranđelovdan, Sveti Nikola, Sveti Jovan, met kerst, met gewoon oud en nieuw en orthodox oud en nieuw).
Je ziet: het parlement van Servië heeft waarlijk het beste voor met de bevolking.
HELP!!!!
Waar al die geïntereseerden vandaan komen? Hiervandaan. NOS-collega Eelco Bosch van Rosenthal, correspondent te Washington, gaat in op alle (wat mij betreft nogal overdreven) aandacht voor Barack Obama, iets wat Wouter Meijer in Berlijn en ik al eerder hadden gedaan.
Wat kunnen we hieruit afleiden? Ten eerste dat een aantal mensen het onderwerp kennelijk van belang acht. Dat is meegenomen. Maar het betekent ook dat Eelco's blog een stuk beter wordt gelezen dan het mijne. Snik. Als jullie nou allemaal even zeggen dat je me aardig vindt, dan kom ik er misschien wel weer bovenop.
Update: Eelco stelt voor om eens te discussiëren over de verslaggeving over de Verenigde Staten, over de manier, de frequentie en de vorm waarop en waarin er over dat land wordt bericht. Dat lijkt me een goed plan, maar het valt niet helemaal binnen de (niet bestaande) omschrijving van het Belgradoblog. Zo'n discussie heeft alleen zin als jullie daaraan meedoen. Een privé-discussie kunnen we tijdens de correspondentendagen van de NOS wel voeren (en die is ook al in het vooruitzicht gesteld, met bier, mjummie. Ik heb op deze plek dus geen behoefte aan een journalistendiscussie, want het Belgradoblog gaat over Belgrado en over de Balkan in ruimere zin.
De vraag is wat mij betreft: wat betekent de overvloedige aandacht voor Washington en omstreken voor de rest van de wereld, inclusief Belgrado en omstreken. En: betekent het feit dat de VS bijna eenstemmig is verklaard tot de Grote Baas van de Wereld automatisch dat dat ook zo is? Is dat niet een soort van self fullfilling profecy? Van dat soort dingen. Veel mensen die van Servië houden, houden niet zo erg van de Verenigde Staten, dus dat kan mooie, gepeperde meningen opleveren.
Natuurlijk zijn Washington en omgeving belangrijk, natuurlijk is de president van de Verenigde Staten belangrijk, natuurlijk zijn de Amerikaanse veiligheidspolitiek, de economische politiek, het buitenlandse beleid en weet ik veel belangrijk. Maar hoe belangrijk? En vooral: hoe belangrijk voor de Balkan. Antwoord graag dames en heren, laat ze daar maar eens weten dat er meer onder de zon is. Eelco heeft een link beloofd, dus al die VS-adepten krijgen het ook te lezen. Grijp die kans en geef ze er flink van langs.
maandag 26 januari 2009
preševo
Vandaag staan de Albanezen van Zuid-Servië weer op het stadspleintje van Preševo om van alles en nog wat te eisen. Allereerst de "onvoorwaardelijke vrijlating" van tien van hun kameraden, die in december werden aangehouden op verdenking van moord op eenenvijftig Servische burgers uit Gnjilane (Kosovo), net na de Kosovo-oorlog. Verder eisen ze het vertrek van de speciale politieëenheden uit het gebied en willen ze dat "alle misdaden, gepleegd tegen Albanezen in Zuid-Servië tussen 1999 en 2001" worden opgelost en dat nog wel "in aanwezigheid van vertegenwoordigers van de internationale gemeenschap". Hopsa, dat is me nog eens wat.
Kort na mijn bezoek aan Preševo kreeg ik een mailtje van een Albanees die ik er had ontmoet. Hij klaagde over "onmenselijke" behandeling door de politie. Wat was er gebeurd? Lees en huiver:
"Today at 12:20 hrs, two gendarmerie (= speciale politie) vehicles with eight ganders (bedoeld wordt ageneten van de speciale politie) stopped in front of my house respectively near my garage when I drove my car out of the garage. I was together with my nephew and my second cousin. I wanted to go in Presevo for the English course whereas my nephew and cousin for a coffee. They stopped us, checked everything inside the car and kept us for more than 15 minutes without moving from the car. My family members: my wife, children and others - brothers, nephews, nieces and neighbors were just looking saying any word. We haven't been physically mistreated but the way of keeping and checking us was inhuman. We see them almost every day stopping cars and checking both the cars and the passengers."
Ik zeg niet dát het weer mis gaat in de Preševo Vallei, of zoals de Albanezen zeggen: Oost-Kosovo, maar ik sluit het zeker niet uit. Het feestje over de grens is een mooie aanleiding om de blik weer eens te richten op "leed en onrecht" dat de "lijdende" Albanese bevolking daar wordt aangedaan (aan grote woorden geen gebrek). De steun van de Verenigde Staten en de meeste EU-lidstaten aan de onafhankelijkheid van Kosovo werd gegeven onder het mom van "bevordering van de stabiliteit in de regio", maar het lijkt er alleen maar instabieler op te zijn geworden. Het is nu alleen nog wachten tot de Albanezen in Macedonië hun onderlinge gevecht beslechten en hun blik weer gaan richten op de "onderdrukkende" Macedoniërs.
Dan wordt het weer feest in de regio, maar dan anders.
zaterdag 24 januari 2009
vlag
vrijdag 23 januari 2009
ratjetoe
Dan een gebruikelijk straatbeeld. Afval wordt hier verzameld in vuilcontainers, die overal langs de straat staan. Soms gooit iemand zijn rotzooi ernaast en soms ergert iemand anders zich daar zo aan dat-ie de boel in de fik steekt. Ik weet niet wat het was, maar het stonk een uur in de wind.
En tot slot de Bierdrinkers van Bajloni (het zou zomaar de titel van een roman kunnen zijn). Ze staan er altijd, weer of geen weer, van 's morgens vroeg tot sluitingstijd. En op ieder moment van de dag drinken ze er Jelen-bier uit halveliterflessen en rakija, vinjak of als het geld bijna op is iets onduidelijks uit kleine flesjes en ze kopen hun drank alleen aan dit buffet. Vaak zijn ze dronken, maar zelden veroorzaken ze overlast. Ze horen bij deze buurt als de markt zelf.
nutteloos
Ik kan me de etiketten met de rode punt nog wel herinneren. Je zag ze vooral op halveliterflessen bier die ze in stokoude kafana's verkochten. Tegenwoordig zien ze er zo uit en heet het Beogradsko Pivo.
Nog even verder met de geschiedenis. In 2005 werd BIP ter privatisering aangeboden. Grote problemen. De eigenaren van voor de tweede wereldoorlog wilden geld zien, onregelmatigheden in de tender en nog veel meer narigheid, die voor zover ik weet nog steeds niet is opgelost. Ziedaar, Serviës nieuwe geschiedenis in een notendop.
donderdag 22 januari 2009
leger
woensdag 21 januari 2009
stoom afblazen
Zeker is dat de nieuwe presidentskandidaat van de daken zal schreeuwen dat hij verandering zal bewerkstelligen, hij (of zij of iets er tussenin) zal hoop prediken en zich daarbij baseren op traditionele Amerikaanse waarden, terwijl de uitgedroogde aarde onder zijn (of haar of iets er tussenin) voeten breekt en de wereld verdwijnt in de barsten van de zelfvoldaanheid. Mijn collega’s in Washington zullen het allemaal netjes opschrijven, opnemen, filmen en hun bevindingen publiceren in kranten, tijdschriften en op het internet. Zij zullen ons in televisie- en radioreportages vier jaar lang voorbereiden op de Nieuwe President van de Verenigde Staten van Amerika.
Want de Verenigde Staten van Amerika zijn belangrijk.
Ik schrijf niet graag over gebieden en onderwerpen die buiten mijn geconcentreerde blikveld vallen. Ik heb er gewoon te weinig verstand van. Dit stukje gaat dan ook helemaal niet over Barack Obama (ik wens de man het allerbeste, voor wat het waard is), dit stukje gaat over mij en over mijn volgzame vakgenoten. Ik heb me jarenlang zitten verbijten over de manier waarop de wereldjournalistiek zich bij de hand heeft laten nemen, zich heeft laten leiden door de spindoctors in Washington en omgeving en de illusie heeft gekoesterd, koestert en zal blijven koesteren dat de Verenigde Staten het belangrijkste land ter wereld is. Ik heb het niet geteld, maar ik ben ervan overtuigd dat er meer kranteninkt is verspild en meer zendtijd is verloren aan campagnes van, geregiseerde debatten tussen, analyses, reportages en achtergrondverhalen over de kandidaten, de gewenste kandidaten, de vermoedelijke kandidaten, de would-be kandidaten, hun vrouwen (en haar man), hun tantes en ooms, hun buren, hun chefs en ondergeschikten, hun moeders, hun vaders, hun voorouders en hun nageslacht dan aan welke verkiezingen in Nederland dan ook.
Aan de andere kant van de Atlantische Oceaan vinden ze zichzelf vreselijk belangrijk en jullie, waarde collega’s, pennen die boodschap keer op keer kritiekloos op. Jullie maken ze daar vele malen belangrijker dan ze eigenlijk zijn. Zou de kredietcrisis en de daaropgevolgde financiële en de daaropgevolgde wereldwijde economische crisis echt zo omvattend zijn geweest als jullie een beetje terughoudender waren geweest? Natuurlijk komen jullie nu met het argument dat je de boodschapper niet de schuld mag geven, maar jullie gedragen je niet als boodschappers, jullie gedragen je als propagandisten van het Grote Belang, het Extreme Gewicht en het Ultieme Gelijk van de Verenigde Staten van Amerika. Wie zonden er ook weer klakkeloos de beelden uit van Collin Powell, die doodserieus vage plaatjes van niet bestaande massavernietigingswapens in Irak liet zien? Wie boden keer op keer een podium voor de boodschap van George Bush dat de situatie in Irak en Afghanistan stabilseert, terwijl de afgerukte ledematen bijna letterlijk door het televisiescherm kwamen gevlogen? Moet ik nog een paar andere voorbeelden geven?
De president van de Verenigde Staten doet ertoe, dat zal ik niet ontkennen, maar dat doen de premier van Ghana, de president van Uruguay, de burgemeester van Ohrid, de gemeenteraadsleden van Jekatarinburg, de voetbaltrainer van FC Kwartelenburg en de kruidenier van Moempoeleziedorp ook. Het is een kwestie van maatvoering, waarde collega’s, en die zijn jullie verloren. Jullie dansen de Proud-to-be-an-Americanpolka en dan nog uit de maat ook. Houdt daar alsjeblieft eens een keer mee op. Please!
dinsdag 20 januari 2009
(geen) gas
maandag 19 januari 2009
snot
zondag 18 januari 2009
oorlog?
(Aleksandra vond het ook erg leuk)
neefje
zaterdag 17 januari 2009
familiebezoek
vrijdag 16 januari 2009
ambassadeur
Update: De Nederlandse ambassade alhier was vanuit haar "gebruikelijke dienstbaarheid" zo vriendelijk me het cv van Radojković te mailen. Hartelijk dank daarvoor.
Cedomir RADOJKOVIC
Ambassador,
Assistant Minister Director General Directorate General of Bilateral Relations
Born 6 May 1954, Belgrade.
1977 Graduated from Law School, University of Belgrade.
1980 Master’s degree in international law and international relations
1983 Bar exam
1987-1988 Hague Institute of Social Studies Diploma Programme, paper "Foreign investment in the SFR Yugoslavia"
1980-1986 Trainee and assistant judicial officer, Fifth Municipal Court of Belgrade
1986-1992 Senior Adviser, Secretariat/Ministry of Foreign Relations, Republic of Serbia
1992-1994 Senior Adviser, Federal Ministry for Human and Minority Rights
1994-1997 Senior Adviser, Federal Ministry of Justice
September 1997- January 2001 Executive Director, Civic Alliance of Serbia
January 2001- February 2001 Deputy in the National Assembly of Serbia
April 2001- May 2005 Ambassador of Serbia and Montenegro to the Republic of Bulgaria. Decorated with the highest state order "Stara Planina" First Degree, by Bulgarian President H.E. Georgi Prvanov.
May 2005 Director, Europe Directorate, Ministry of Foreign Affairs of Serbia and Montenegro June 2007 Assistant Minister/Director General, Directorate General of Bilateral Relations, MFA of the Republic of Serbia
Speaks English and Bulgarian.
Je ziet, niet zomaar de eerste de beste (hoewel hij kennelijk al onder Milošević een hele meneer was op verschillende ministeries). De Servische regering hecht kennelijk erg aan de verhoudingen met ons Geliefde Koninkrijk. Nu alleen behalve Engels en Bulgaars ook nog Nederlands leren spreken en misschien zit er dan ook wel een hoge Nederlandse onderscheiding in.
donderdag 15 januari 2009
stempelen
Er moet zo nodig weer worden gestempeld, buitenlandse organisaties (vooral Amerikaanse) hebben de behoefte om vanuit hun warme, verre kantoren kwalificaties over de ontwikkelingen in deze regio uit te spreken. Deze week kwamen er twee rapporten uit: één van het Freedom House over 'vrijheid' op de Balkan en één van de Heritage Foundation (Leadership for America, is het motto van die club, nou dan weten we het wel) over 'economische vrijheid' in het gebied. Blij dat ze daar in de VS zo bezorgd zijn over Zuid-Oost Europa.
Ik ga het allemaal niet samenvatten, als je belangstelling hebt kun je de links volgen. Je kunt je voorstellen dat er veel kritiek is. Nou is er niks mis met kritiek, maar laat die alsjeblieft komen van mensen die in een ieder geval een beetje inzicht hebben in de stand van zaken, die wel eens een gewone Serviër, Bulgaar, Albanees of Kroaat spreken, die de ontwikkelingen in een verband weten te plaatsen in plaats van te verwachten dat iedereen het Amerikaanse systeem van (economische) vrijheden klakkeloos overneemt en dan ook nog binnen minder dan twee decennia na ingrijpende verandering in het politieke systeem en eeuwen van 'onvrijheid', als je het zo noemen wilt. Tussen haakjes, we kunnen allemaal zien waar dat fijne Amerikaanse economische systeem dezer dagen toe leidt.
De corruptie viert hier hoogtij. God, wat een originele ingeving. Met de democratie gaat het niet overal even lekker, er wordt wel eens een mensenrecht geschonden en helaas, helaas in de top van politiek, samenleving en bedrijfsleven zijn nog maar weinig vrouwen te vinden. Gaat u dat maar eens vertellen op het platteland van Kosovo, in de bergen van Montenegro en in een dorp in Zuid-Servië, dames en heren. Er zal menig traantje worden geplengd om uw medeleven. Sommige maatschappijen zitten nu eenmaal anders in elkaar dan die in Washington D.C. Veranderingen in een samenleving komen niet met een druk op de knop.
woensdag 14 januari 2009
mr. lee
Het lijkt er ernstig op dat een van mr. Lee's concurrenten bezwaar had tegen diens activiteiten bij de Bajloni-markt en hem het werken onmogelijk wilde maken. Die concurrent kan tevreden zijn; mr. Lee zal voorlopig geen niet erg smakelijke Chinese maaltijden meer verkopen. Wat er van mr. Lee zelf is geworden, weet ik niet.
blubber
Ja, je ziet het goed, het heeft ook nog eens geijzeld. Belgradoërs zijn daar niet erg aan gewend. Je ziet ze als onhandige pinguins door de straten schuifelen. Een uur nadat het gisterenavond was begonnen hadden zich al tientallen mensen met allerlei fracturen gemeld bij de eerstehulpdiensten.
Als rechtgeaard Nederlander, die in zijn jeugd nog heeft geschaatst op de beijzelde straten van Leerdam (daar kom ik vandaan, ik kan het ook niet helpen), ben ik vooralsnog op de been gebleven, hoewel dat erg veel moeite heeft gekost.nieuwjaar
nutteloos3
Lelijk dus, maar niet helemáál nutteloos. Als je goed kijkt, zie je op het plaatje twee glazen potten staan. Er zit iets ingemaakts in, ik weet niet precies wat. Daklozen gebruiken zulke schamele onderkomens als slaap- en eetplaats in tijden van sneeuw en andere barre weersomstandigheden.
recht
De landen die last hebben van de gascrisis, en dat zijn er in deze regio nogal wat, moeten op zoek naar gerechtigheid en schadevergoeding. De voorzitter van de Economische Commissie, José Manuel Barroso, heeft het zelf gezegd. Barroso raadde de getroffenen aan zowel Rusland als Oekraïne voor het gerecht te slepen. De Servische regering, die de Russische steun hard nodig meent te hebben, heeft bedrijven aangeraden de Oekraïners juridisch aan te pakken. In Bulgarije hebben ze (behalve de Socialistische Partij) juist een bloedhekel aan de Russen en dus gaan de Bulgaren proberen hun schade op Gazprom te verhalen.
Het is me niet helemaal duidelijk waar het recht gehaald moet gaan worden. Bij een Oekraïense rechtbank? Ja, kom op zeg. Bij Russische rechters? Laat me niet lachen. En beide landen zullen zich al helemaal niks aantrekken van eventuele vonnissen van rechtbanken in Skopje, Sofia, Belgrado of Sarajevo. Iemand een oplossing voor dit netelige probleem?
dinsdag 13 januari 2009
doodsmak
mist
(geen) gas
bureaucratie
Maar in het volgende huisje betaal je er zes. In ruil daarvoor ontvang je een blauwe sticker aan het ene raam, dan rijd je twee meter verder naar het tweede raam, waar je de usb-stick weer in moet leveren en je tot slot van de hele procedure een papier met een stempel krijgt.